hangend rag
dof schrijft mijn woord ,tekent
het fijne afstemmingen als
snaren gelegd op het bewerkte hout
de wereld is kundig
maar ik verblijf in mijn huis van
hangend rag
de tijd maast gebrekkige woordspelingen
die ik zelf met moeite ontleed, eens waren het
alpen die ik beklom als een rank gesmeden
zwaard met inkepingen zonder opgelegde waarden
ik inhaleer het jonge antiek als meer dan
een halve eeuwling, vervlucht in het schransen
van al wat zou kunnen helen, doch de inboedel
blijft onuitgepakt hangen in de grijze massa
het antwoord mag niet uiten, het slot rijp geperst
knarst met noestige zetten wanneer de sleutel
zich zet in de gekruisigde mal van mijn hand
het dicht als een gesloten poort
Geplaatst in de categorie: emoties