Netgedichten

netgedicht (nr. 59.286):

hangend rag

dof schrijft mijn woord ,tekent
het fijne afstemmingen als
snaren gelegd op het bewerkte hout

de wereld is kundig

maar ik verblijf in mijn huis van
hangend rag

de tijd maast gebrekkige woordspelingen
die ik zelf met moeite ontleed, eens waren het
alpen die ik beklom als een rank gesmeden
zwaard met inkepingen zonder opgelegde waarden

ik inhaleer het jonge antiek als meer dan
een halve eeuwling, vervlucht in het schransen
van al wat zou kunnen helen, doch de inboedel
blijft onuitgepakt hangen in de grijze massa

het antwoord mag niet uiten, het slot rijp geperst
knarst met noestige zetten wanneer de sleutel
zich zet in de gekruisigde mal van mijn hand

het dicht als een gesloten poort