Netgedichten

51

netgedicht (nr. 59.388):

dodenpraat

de doden praten niet
ik wil ze zo graag horen
en met ze lachen
maar ze lachen niet terug

ik hoor alleen de wind
en het koren op het akker
waarom zwijgen ze zo lang
kan ik ze maar begrijpen

moeten ze mijn problemen niet
ik sta op de plek waar ze zijn
vertel hun over mijn probleem
maar ze zeggen niks terug

ze hebben toch geen geheimen
ik ben de persoon die ik was
maar ze zwijgen en negeren mij
de doden begrijpen ze mij niet