Valpolicella
'k Kocht bij de EDAH in de uitverkoop
(de Paashaas was verzadigd afgedropen)
een fles Valpolicella in de hoop
dat het een goede wijn is; 'k maak 'm open
en snuif het rijk bouquet: kers met kaneel
dan laat ik 't rode vocht m'n tong omspelen
heel langzaam spoelt de weldaad door m'n keel
die zachtjes klokt door haar fluweelzacht strelen
de kleur is donker: karmozijn als 't bloed
waarin nu machtig stromingen gaan woeden
mijn slapen kloppen sterk; een warme gloed
trekt door mijn lijf, ik heb een vaag vermoeden
dat ik beschonken raak na slechts één glas
mijn hoofd begint tenminste al te razen
ik sla op mijn gezicht: het voelt als was
ben ik beschonken? 't Zou me niets verbazen
Kom, neem een tweede glas, 't is druivensap
waarvan de diep verborgen eigenschappen
tevoorschijn zijn gelokt, ja reuze-knap
door 't fermenteerproces, nu niet verslappen!
Een trage loomheid neemt van mij bezit
een onverschilligheid: zal ik gaan pitten?
mijn derde glas verdwijnt langs mijn gebit
kijk mij eens hier totaal ontspannen zitten
De nacht is stil, ik voel een vredigheid
alsof er nooit meer strijd zal zijn of lijden
't heelal staat stil, geen stress, geen haast, geen tijd
maar 'k weet: het is een roes, een groots vermijden
Een deel van mij bleef blijkbaar buiten schot
terwijl een ander deel flink heeft genoten
is het een zegening of een complot
zijn er twee zielen in mijn lijf gegoten?
De fles is leeg, er is geen twijfel aan:
hoezeer wij ook bevangen zijn door wanen
er is een deel, geen lijfelijk orgaan
dat altijd waakt over zijn onderdanen
Ik ben klaarwakker, helder als kristal
Omar Kayyam moet dit zijn opgevallen:
ons leven hier op deze blauwe Bal
kan als een kurk van de champagne knallen
Laat niet je leven leiden door moraal
of door de angst voor 'n hypothetisch falen
Leef, Dans, Ervaar, Drink, wees niet triviaal
omarm de Dood wanneer die jou komt halen
... bewustzijn overstijgt de materie ...
Schrijver: Ton Hettema, 12 april 2016Geplaatst in de categorie: spiritueel
Beste marianne: ik drink alleen functioneel ;) En wanneer mogen we weer een pittig tegendraads versje van jou tegemoet zien?
Waarde Hanny: af en toe moet Atlas zijn At-last afschudden.
Ik denk dat ik daar maar eens een neut op neem en de boel de boel laat.