carpaal tunnelsyndroom
de onrust in mijn ene hand
trekt voren door de nacht, de
andere houdt - rustig nog -
mijn zere vingers vast
ze branden gaten in mijn slaap
ondertussen gaapt vermoeidheid
als een grot vol scherpe punten
overdadig en steevast
vergaat de wil tot schragen,
want het dragen kent geen grenzen
meer
elke keer slaapt slechts mijn hand
en elke keer zegt mijn verstand
dat elke week slechts zeven
nachten heeft
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...edicht.php?fotogedicht=carpaal
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja, 17 april 2016
Geplaatst in de categorie: psychologie
Mooi.