Netgedichten

netgedicht (nr. 59.569):

Een ijdele hoop

ik heb altijd
wrakhout gezocht
op mijn tocht langs
exotische stranden

verdwaald en
aangespoeld
gebroken uit
sociale verbanden

samen stoken we
vuur dat rookt
en brandt als de hel
vonken knetteren fel

vlammen dansen
verhalen in alle talen
het bizar en grotesk
streven naar overleven

later smeult pijn
als venijn gloeit
en haat weer groeit
tegen alles en iedereen

verhitte gezichten
donkeren weg als
het vuur langzaam dooft
leven blijft een ijdele hoop