ode aan een gestorven dichter

poëzie laat zich niet sterven
als de reis ten einde is
schrijft in alle talen
waar de dood te stil is
om het te verbieden

poëzie houdt niet op
als het keerpunt eenzijdig
het lichaam neemt, want de geest
van een dichter is de jeugd
die altijd blijft

poëzie is de adem van de
schrijvershand, het typt het zwart
van inkt met gele stippen
in de ruimte, offert zijn gedachten
aan de wind die ons luistert

poëzie is de honing in de melk
het zoet van het verhaal van de gedichten
strofes aan elkaar gelijmd met het verdriet
als een poëet zijn laatste bundel slijt

aan de voorloper van de stoet die hem
begeleidt naar het colofon van afscheid

Schrijver: elze, 14 mei 2016

lia_elzehotmail.com

Biografie van deze schrijver

afscheid geluk

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 9 stemmen 323