Netgedichten

netgedicht (nr. 59.877):

Lief zeegezicht

dag lief zeegezicht
en nee ik kom
geen afscheid nemen
maar praten met jou

talloze keren
mocht ik met woorden
alles tegen je zeggen zonder
dat jij iets kon weerleggen

het was mijn monoloog
in moeilijke tijden
ook al bulderden je golven
ik liet me door jouw rust leiden

jij wist feilloos
mijn stemming te kleuren
met vrienden als wind en de zon
jij was er toen al het leven begon

ik dank je
met handenvol schelpen
en zand van dit strand voor
onze eeuwig intieme band