inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 59.942):

Broeiend

Het ruist.
Licht..

De dag rust onder een deken van zinderende warmte.
Vaag klinkt het geluid van opgewonden kinderstemmen,
spelend met het leven kent de oorsprong geen gezicht.

Het broeit,
elke keer..

In de dicht getrokken hemel schiet de spanning heen en weer.
Luid klinken alle slagen,
voor de zielen die zich in de lading wagen,
is de rede er geen optie meer.

Het ruist,
broeit..

Door alle eigen waarden,
is er niets meer te verstaan.

Laat het gaan,
vraag niet wat ons bind.

Laat ons terug,
weer even spelen,

even kijken,
met de ogen van dat kind..

Schrijver: John Kroos, 5 juni 2016


Geplaatst in de categorie: filosofie

Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 82

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)