Naaktslak
Ik ben zo naakt en moet een bult verdragen
Door evolutie mij ooit aangedaan
Mijn waterlijf dat door het stof moet gaan
En zich zo tergend traag op weg zal wagen
Een meter nog naar koele bedjes sla
Waar ik verholen op een bui kan wachten
Dat wordt dan minstens toch een uurtje smachten
Geen blauwvoer eten! riep mijn pa me na
Och, mocht ik toch maar weer een zeeslak zijn
Terug naar water, zonder mensvenijn
Geplaatst in de categorie: dieren
gezeten in een tuinstoel met laptop op schoot
een tuin vlakbij een boerensloot
zoek me rot, maar vind hem niet; die slak
maar later begreep ik pas; door ergernis overmand
die slak kroop over het Noord Brabants zand