Netgedichten

netgedicht (nr. 60.266):

Toppunt

Het summum van schoon-
heid is zij
Haar opgebonden
los, in staart
Gevarieerd in kleur door de
stralen van de zon

't Water spiegelt haar
contouren
Dat mooi figuur voor
door een ring
Beslist met mooiste rondingen
die dus beroeren

't Enigma van haar
zijn, basis
van haar mysterie
Aanwezig
slechts door hier beslist niet te zijn
Tot in kern slechts daar

Tijd evolueert
aangaande
onz' wereldvrede
die ver weg
langzaam zeker
dichterbij komt
Zonder druk of dwang

Het raadsel lost zich
zelf wel op
Het verlangen daar-
entegen
overklast zichzelf in grootte
Daarom zie ik uit...