Het kofschip is zinkende

De avond mankt onder een naakte
deken zorgen liggen stil
in de hartslag van het heden de
dood wiedt het zicht door de patrijspoort
en verkleint het zuchten naar waarheid

Half staat het licht te pruttelen in
de komende ondergang van verdwijnende
wanen, doch het restant snijdt het andere
deel door jaren die geleefd blijken te zijn

Het is geweest de naderende bezieling
vreest niet meer, het vooronder van de
schuilhut is als een vlot vol rottige klanken
die benerfd de nacht verharden in
de steen des aanstoots

die niet sterven wil

Is het angst als het vervuilde
vruchtwater wordt gedronken en het
kind als nagalm van een tijdloos streven
nu verankerd in de taal van spijt
over zijn laatste nacht
begint te klagen?

Schrijver: elze, 15 juli 2016

lia_elzehotmail.com

Biografie van deze schrijver

woordenval afvaart

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 109