strijd der gestredenen

dragend is de verte in onbehagen
en al zou ik willen weten, van toch waarom
schrijf ik zacht hun taal
in de rijp van morgenochtend
en hoop dat de nacht is gebleven

in de stilte waar vrede heerst

doch ik ween, daar mijn angst gestoeld
is naar vrouw en kind die zonder schuld
gekliefd naar ontijdse waarheden hun dood
beleven in pijn en traan

er is geen weg die terug het pad hervindt
naar waarden die eens gelegd als
zuiveren banen ons leiden
naar eenheid van het volk

ik bezie mijn aardse aanwezigheid,
spijbel de gedachten buiten mijn stem, weiger te strijden
daar de hemel slechts de maagden draagt
die tegenstrijdig om verlossing vraagt

Schrijver: elze, 23 juli 2016

lia_elzehotmail.com

Biografie van deze schrijver

gevlucht waanzin

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 200