inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 60.374):

De Aalscholver

U had het kunnen weten,
Dit wordt een flauw gedicht.
Gespeend van zout en peper,
Is de verteerbaarheid zeer licht.

Langs rijk bekroosde sloten en kanalen,
Aan 'd oevers van het Tjeukemeer.
Komen wij het parmantig beestje tegen,
Verrek, ik zie het al niet meer.

‘T is de aalscholver waar het hier om gaat,
Die met zijn snavel als een speer,
Het verbruid heeft bij de visjes.
Krijg nou wat, daar gaat hij nog een keer!

Onze vriend de scholver, een visser naar ’t woord,
Zet zonder het te weten ons taaltje op zijn kop.
Gooi weg die smartphone Xbox en pieker liever mee,
Wat dat vedergedekte schepsel daar doet in ’t sop.

Het is de scholver die zonder dralen,
Bezig is met alen terwijl vriend aal, die scholft niet mee!
Voor palingvissers is dat klote, voor echte scholvers balen.
Kijk uit! Er ontsnapt er een naar open zee!

Sodeju, dat kan zelfs de Heer niet verbieden,
Zei daar laatst een dominee.
Maar zoals dat creatuur onze taal zo doet verknallen,
Verknalt hij ook ’t Vlaams. En dat is goed voor twee.


Zie ook: http://www.benmidland.com

Schrijver: Ben Midland, 31 juli 2016


Geplaatst in de categorie: dieren

2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 192

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)