Netgedichten

netgedicht (nr. 60.529):

In een vreemde lucht

ik voelde hoe
de tijd verschoof
hoorde paarden
rook de geur van
omgeploegde aarde

in het schimmige
voorbijgaan proefde
ik hun angst en pijn
zag de aftocht in het
bloedige verslagen zijn

vanuit mijn ooghoek
werd het langzaam stil
het zonlicht straalde
helder als voorheen
ik was moederziel alleen

maar de sporen
waren warm en vers
takken afgerukt met
vlagen doodsangst
in een vreemde lucht