Gedicht om de wereld te redden
waar hij ook gaat,
naar links naar rechts naar boven
naar onder. altijd loopt hij
verloren
tussen aarde en hel.
en wat hij zegt, en wat hij weet. wat hij zoekt
wordt nooit gevonden.
zo zwerft de mens, de dagen voorbij.
en wie hij werd die niemand werd. dan krom en moe
en kwaad en stil.
maar af en toe, zo nu en dan.
als hij de jaren telt, als hij de wonden telt
en aan zijn kinderen denkt.
legt hij zijn vuisten op papier,
hij houdt de ramen dicht. en dicht
drie nachten lang.
tot hij de wereld redt. tot hij het bloeden stelpt.
tot er geen wonde over blijft
die hij niet dichten kan.
Geplaatst in de categorie: wereld