Netgedichten

netgedicht (nr. 60.659):

Ziende blindheid

Nog steeds wacht ik op de dag,
waarop ik mijn verzet durf staken.
Durf aanvaarden al wat is.

Aanvaarden van de stroom,
waarmee we kunnen drijven.
Sterven van verlangen,
naar wat ik mis.

Het aanvaarden van de wetten,
die niet zijn zoals ik wil.
Het feit van onze eigen dood,
die een feit van leven is.

Nog steeds wacht ik op die dag.
Op het optrekken van de mist.
Op het vallen van de schellen,
van onze ziende blinde ogen.