Netgedichten

netgedicht (nr. 60.901):

Een vlucht in extase

ik drijf buien uiteen
men de wolken
tot zij uitgeraasd zijn
boven het vlakke land

span de wind
voor mijn wagen om
ze stormenderhand
weer op te jagen

bliksem licht op
als we de aarde raken
wielen aan bruggen
en kerktorens haken

donder rolt
bulderend door lagen
warme en koude lucht
een vlucht in extase

ik heb dit fenomeen
al eeuwenlang geschapen
als mensen goden vergeten
of de schepping mishagen