Netgedichten

netgedicht (nr. 60.974):

Onze paradijzen

ik ga mee
met de mensen
volg het bewegen
weet niet waarheen

zie spanning
in hun ogen
voel de drive
waarmee ze lopen

hoor de stemmen
maar versta ze niet
ken de tonen van
hun eenheidslied

ze zijn op weg
met duizenden
in een cadans
die doet huiveren

ook zij
willen leven
net als wij
in weelde baden

maar de grenzen
zijn gesloten
onze paradijzen
kennen geen genade