onbemind
chaos rolt
mijn ogen uit
't woont nu in deze kamer
deze kleine kamer
deze kamer die dun is
aan de binnenkant, breekbaar
nu het weer herfst wordt en waar ik
op de avonduren wacht
om het licht van de maan
neer te halen
lang duurt het niet
want op de terugweg struikel ik alweer
over enkele gedichten
die mij komen vertellen
dat het leven morgen herbegint
al is ieder zwanger van de dood
ik lees
maar de barst blijft
Geplaatst in de categorie: psychologie
Prachtig gedicht Kerima.
dit gedicht is alweer zo prachtig!!