inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 61.120):

Maatje te klein

In de bloeiende tuin had hij even moeten huilen
toen zijn vrouw vertelde dat hun lievelingsdichter
al een week zo dood als een pier was. Ik stop met
schrijven had hij gedacht. Wat heeft het voor zin.

Even. Want toen de zwoele avond kwam, met pootje
baden in de zee – het levende water dat zijn voeten
waste, streelde, beminde - het deinende, meegaande
lijf dat hem moeiteloos overhaalde, verleidde

was hij al weer naarstig aan het zoeken naar de
juiste woorden bij deze ervaring. Dat de treurigheid
om de dood van K. een maatje te klein was
in verhouding tot het mysterie van de zomerdag.

Schrijver: Karel Klumpers, 2 november 2016


Geplaatst in de categorie: natuur

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 87

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)