inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 61.127):

Gezicht

Dat was eens onze woning
in die lange smalle straat
het dak lekte
dat kon onze pret niet drukken

daar hebben we elkaar
menigmaal de liefde verklaard
terwijl dikke regendruppels
onze lichamen bevochtigden

het was natuurlijk een bouwval
zoals onze liefde ook bleek te zijn
we drukten steeds vaker onze snor
tot ook dit onvermijdelijk in elkaar plofte

al met al was het mijn beste tijd
en ook al ben je al jaren uit mijn zicht
in mijn hoofd en hart blijf je
en je gezicht is dit gedicht

ik raak je nooit meer kwijt.

Schrijver: Alexander Peters, 3 november 2016


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 124

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)