Netgedichten

netgedicht (nr. 61.149):

Horror waanbeelden en bezuiniging taferelen

het begon
zo ongeveer in de tijd
toen ze elkaar wijs maakte dat wat
niet aanzienlijk is
ook niet bestaat, er klonk bijval en applaus
onder de gelijkgezinde dieren

onvrede sloeg de pan uit en
de raaf is er in gevlogen
smulde van het aas van wat was begonnen gewekt
in het boze bed
woede duisternis en verdriet

met de halsstarrigheid van een
lange koude winter waarin de
dichter schrijft met zwarte inkt over
radeloze dolle honden van de macht
verblind door horror waanbeelden en bezuiniging taferelen
cyaankali pillen uitdelen aan argeloze ouderen
die niets meer te bieden hebben behalve hun organen

ik wilde stil zijn na zoveel jaren van bespotting
het blauwe kind dat zingt in de wind
zegt: ik kan het niet, ik kan niet stil zijn ik vecht voor
het leven: het leven is een mooie bloem een roos in de knop die verwelkt: het leven is een kostbaar geschenk van God waarvan
de beschermwaardigheid in de grondwet vastgelegd moet worden.