Uitvogelen
hoe ervaar ik nu dat stille
in het kwetsbare brons
het druppelt melancholie
laat zich als een glasbel
in wat woorden pakken
spat uiteen op schriele takken
het gezwam rond stammen
en op het oude bankje
ontnemen me voor even
mijn mengelmoes van zorgen
ik weet me te herpakken
want ik zie hoe de vogel
op de bodem voedsel zoekt
voor de dag van morgen
Zie ook: http://hillysgedichten.blogspot.com
Schrijver: Hilly Nicolay, 14 november 2016
Geplaatst in de categorie: emoties