inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 61.388):

De laatste bladeren...

Wanneer mijn verzet breekt.
Verzet tegen de dingen.
Dingen, die zijn zoals ze zijn.
Mijn weerzin tegen al dat water,
in mijn veel te dure wijn.

Wanneer gevoelens mogen stromen,
zonder angst voor onverdiende pijn.
De felle pijn van afwijzing.
Angst voor het waanidee,
niet goed genoeg te kunnen zijn.

Wanneer ik mijn strijd ga staken,
tegen domme tegenstrijdigheid.
Tegen al mijn vooroordelen,
binnen de grenzen van mijn schedel,
Binnen, waar ook mijn idealen wonen.

Buiten, daar blaast de wind,
de laatste bladeren van de bomen.

Schrijver: Albert C M Weijman, 4 december 2016


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 116

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Ralameimaar
Datum:
4 december 2016
mooie overeenkomst met het loslaten van je eigen verzet

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)