heimwee in de kast
wat ben ik eigenlijk nog voor jou
geen klank meer uit je mond
een gezicht tot op de grond
je hart zo kil en koud
eens waren we goede kameraden
maar dat was al vele jaren geleden
we waren met zo weinig tevreden
ook sterk zelfstandig en vastberaden
we hielden van de gouden zon
maakten reisjes naar die landen
waar ik hoopte dat die zon, je ietsjes zou verbranden
omdat ik jou zo graag zag, zonder lelijke nachtjapon
hoe ik ook mijn hersenen belast
ik besef maar al te goed
al dat heimwee naar dat vroeger
kan ik vierkant opbergen in de kast!
... hoop doet leven... ...
Schrijver: jonhy donovan, 15 december 2016Geplaatst in de categorie: welzijn