Netgedichten over overlijden

netgedicht (nr. 1.121):

Anno 2016

Vier zwarte paarden voor een zwarte koets
Gaan stapvoets richting kleine, witte kerk
Weldra staat er een nieuwe marmeren zerk
Waarop een lege hoorn des overvloeds

Er hangt een wolk van licht boven de grond
Waarin het lichaam van de vrouw straks rust
De weduwnaar wordt zacht door haar gekust
Ze is erbij, een glimlach om haar mond

Hij merkt het niet, ze is in ‘t wit gekleed
Dezelfde jurk als op het trouwportret
Waarop ze resoluut haar ja uitspreekt

Haar kern resteert, ofschoon ze overleed
Een gids loodst haar naar J. van Nazareth
Dan komt de vloedgolf die mijn dijken breekt