Netgedichten

netgedicht (nr. 61.708):

moordwijf

evenzogoed heel graag gezien
haar hakjes - klikklak monogaam in hun geluid -
gehoord nog voor ze langs
de randen van bewustzijn loopt
uitgerekend nu

uiteraard geen mens die er aan denkt
een blik waardig gunnen is
de bodem van fatsoen verkennen, maar
stiekem leeft er de nieuwsgierigheid van op

wauw...

kruipt uit de ogen van verlangen
de ingehouden buik
voor even jong
wanneer zijn ogen blijven hangen

naast hem loopt zijn vrouw, ze
glimlacht lief naar zijn gelaat en
kijkt zijn dwaze vormen weg