Netgedichten

netgedicht (nr. 61.839):

afscheid in termen

het offer gebaart naar lege woorden
die zich uiten met verzen die ik niet ken
toch beweegt mijn mond in de klamme
wind waarvan ik weet dat die me bevrijdt

beloften zijn de knopen die de storm
schuwen voor grijpgrage schuldenaren
welken mij de drempel over laten treden
met bewegingen die ik eens terzijde had gelegd

de ruimte gebaart naar invullende mogelijkheden

en ik zie een zee die de kurk belaagt
met ruim opgelegde waarden, waarden
die voldeden maar niet voldoen aan het
strategisch bedacht begrip dat geld het geluk

kan omarmen waarvan de schouderpartij
zich uit met harde in het niets geslagen vuisten