Netgedichten

netgedicht (nr. 61.917):

Coma

Emoties vullen de gedachten,
overmannen tezelfdertijd.
Stil op 't bed te wachten,
Zie de tijd verstrijkt,

tergend langzaam,
een witte klok, een grijze muur,
secondes tikken verder,
bewijzen ieder uur,
waarin ik verder glijd

Bedrukt voel ik mijn bonzend hoofd,
het bloed vloeit uit mijn oor.
Mijn ledematen zijn verdoofd,
en beweging is verstoord.

Angstig lag ik op het bed,
voelde kilte om mij heen.
Ik streed en bad een ijlgebed,
tot ik in duisternis verdween.