Netgedichten

netgedicht (nr. 61.944):

Jouw spoken

ik zag je
verder lopen dan
je passen in het zand

hoofd gebogen
schouders hangend
in een diep verdriet

armen zwaaiend
in een traag bewegen
golven zongen droef hun lied

het koude water deed
je schrikken jij keek op
en zag me bij je staan

met tranen in
de ogen fluisterde je
nee ik zou niet verder gaan

hand in hand zijn
wij rustig terug gelopen
over het verlaten strand

jouw spoken werden
schreeuwend uitgefloten
door de meeuwen boven land