spiksplinters
zacht strijken vingers langs
het ruwe hout dat oud
nog mooier is, dan toen
het leeft
onder mijn schoen verbergt
zich stof en grof verdeelt
wat zand patronen, in mijn hand
het geeft
een aardig beeld van ooit
waarin er werd geleefd en
ik
ook nooit iets vroeg
maar alle kruizen droeg
van wieg, tot aan vandaag
de vraag is
tot wanneer
en zie ik dan die kruizen weer,
de oudste bovenop
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...t.php?fotogedicht=spiksplinter
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 5 februari 2017
Geplaatst in de categorie: psychologie