noem me

Vanavond leg ik de maskers af.
Laat me oversteken naar de nacht voordat ik tot stilstand
kom op deze lege onkenbare plek, voor ik me bedenk
en me verlies in de snippers van de tijd. Vanavond

is de maan kaal en stil en ik balanceer op de rand van
het ravijn. Ik kan geen waterput slaan. Ik adem woord voor woord en ik proef de angst in de grijze motregen. Geen spoor in het dode woud. Morgen ben ik mijn naam vergeten. Noem me dan, zeg mijn naam,

zeg me wie ik ben, omarm mijn verlorenheid in zachte
armen. Lieg liefdevol en breng me stap voor stap naar huis
waar de winter met koude ogen wacht. Help me oversteken naar
de nacht voordat ik tot stilstand kom. Noem me, zeg me dat ik ben.

individu

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 124