Netgedichten

netgedicht (nr. 62.015):

Schaarste

Die mierse zondag nam ik,
je trapte me onbesuisd en ongesuikerd
m'n comfortzone uit,
de trein naar het Poolse oerbos.

Onderweg Dostojevski’s badnotities lezend,
telde ik zielen en dorpsoudsten,
dutte ik kadansgewijs in
en droomde van wolven in Bialowieza.

In Bielsk Podlaslki, mijn ziel leeglopend
In een plasje bier op het stationsbuffet
dacht ik bij thee met room en wodka
aan schaarste en mieren in je navel......

En aan het eeuwige kiezen
Tussen terugtrekken en aanvallen,
Het getijdenspel waaraan geen man
ooit ontsnapt, nog is Polen niet verloren
dacht ik terwijl ik me laafde
aan de groene ogen van de waardin.