deja vu
bij een bezoek gedreven
door een hang naar toen
getroffen door de
somberte der straten
merk ik de wind als
het amechtig ademen
van een stad die ik
niet meer lief kan hebben
hier at ik eenvoud
dronk ik het jonge leven
gulzig als een pup aan de tepel
van zijn moeder
nu de wereld zoveel ouder is
en mijn blik rust op het
voorbije van een seizoen
weet ik de herinnering teder
als bij die eerst liefde
die wel stuk moet lopen
op de haast van later
Geplaatst in de categorie: tijd