inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 62.082):

niets blijft er nog over

vogels vluchten uit
de stilte van het huis

zelfs verborgen zwervers
sluiten 't gemijmer in de ramen
en 't geschrijf naar hun geliefden
die het verleden vulden toen de bomen
nog rechtop hun handen op de horizon legden

planten verdorren vanuit alle hoeken
hun geroep wordt niet meer beantwoord
en zelfs de buien worden naar een botte kist gedragen
uitgelachen door de barbaarse dood
die geen enkel mooi woord loslaat

niets zal het licht nog wikkelen
rondom de dag en het avonduur

het evenwicht onbestaand

Schrijver: kerima ellouise, 15 februari 2017


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 22 stemmen aantal keer bekeken 337

Er zijn 9 reacties op deze inzending:

Naam:
joepondro
Datum:
7 maart 2017
Heel mooi geschreven triest gedicht.
Naam:
Annejan Kuperus
Datum:
1 maart 2017
Als ik jouw volgende zin visualiseer, wordt deze van mooi, briljant, perfect:
TOEN DE BOMEN NOG RECHTOP HUN HANDEN OP DE HORIZON LEGDEN.
Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
20 februari 2017
Maar de vogels keren terug met klanken in hun snavels. Ze zullen zoeken naar de warme plekken die immer blijven bestaan. Mooi neergezet Kerima!
Naam:
Guy Aarts
Datum:
17 februari 2017
Het raakt en schuurt en schrijnt. Maar iéts blijft er nog over: altijddurende vriendschap van jouw lezers! Meesterlijk mooi geschreven, Kerima.
Naam:
Dianah
Datum:
16 februari 2017
Wat een kilte..prachtig!
Naam:
Inte Feelders
Datum:
16 februari 2017
Als niets dat over blijft veel achterlaat. Erg mooi gedicht, Kerima !
Naam:
geeraardt
Datum:
15 februari 2017
De somberte meedogenloos verwoord.
Naam:
Ralameimaar
Datum:
15 februari 2017
somberheid mooi weegegeven
Naam:
ww
Datum:
15 februari 2017
dank dat je woorden hier nog blijven, ondanks alles.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)