Netgedichten

netgedicht (nr. 62.145):

waar de duivenmelkers wonen

Onze zielen scheerden langs elkaar
ranzig en rafelig als oude sole mio dekens.
Je moeder zwoegend als een aftands schillenpaard
was aan haar fornuis gestorven.

We zagen de duiven van je vader
roekeloos koerend nu de kat van het gif at,
hun vaalblauwe kielen, hun korstige schedels
en het ampele leven rond de constateur.

Toen we kusten achter de meidoorn
was je mond weeïg
als oude mispels,wormstekig
als het dorpt dat achter ons ligt
nu de stad lokt met zijn vuren.

... Je houdt van het meisje in het oude dorp, je haalt het meisje uit het oude dorp maar je krijgt nooit het oude dorp uit het meisje.. ...

Schrijver: koen Goovaerts, 23 februari 2017