Netgedichten

netgedicht (nr. 62.222):

Spiegelen.

Als ik jouw spiegelen mag
jouw schoonheid en vervorming
je waarheid, echtheid en vermomming
kan ik vanuit zachtheid bij je zijn.

Als jij mij spiegelen wilt
in speelsheid en vertrouwen
met een open geest
mijn dagelijks oefenterrein
voortdurend leren mededogend zijn.

Als we elkaar spiegelen
in afwezigheid van wantrouwen
zonder onwaarheid denken
begrip voor falen en herbouwen
het ego trachten weg te schenken
alleen maar Nu en effe zonder doel

Dan ontstaat er een onverstoorbaar evenwicht
waar heel mijn binnenwereld
zonder nadenken voor zwicht
In het volle verlangen
samen te genieten van dat verbonden stille gevoel !