vleugels van wol
ze draagt zijn woorden op
de valreep van het leven
soms zingt ze zwevend
voorbij rondslingerende gedachten
door een verrekijker zien ze
de vervlogen jaren
dapper weven ze een
deken van wolkenkliekjes
ze omfloerst het licht als
zijn rusteloze ogen de
duistere waarheid van de
lange slaap willen weren
ze zet de deur op een kier als
de stilte in hem aanwaait
hij raakt los van de wereld
alles ademt afscheid
ze tilt hem op uit de wieg
van aardse pijnen
bedroefd wikkelt ze zijn
lichaam in vleugels van wol
Geplaatst in de categorie: overlijden