inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten over verdriet

netgedicht (nr. 1.028):

Kleine lieve levenslijnen

het was voor
het eerst dat ik een
schaduw zag op je gezicht

er donkerde iets
op je huid waar de tijd
nog geen vat op had gekregen

jij die altijd voor alles
en iedereen moeiteloos
overeind was gebleven

je ogen in tegenlicht
ietwat geloken misten
net dat alerte stukje ik

alsof zij wisten dat
de kleine lieve levenslijnen
zich hadden verdiept

in een plotseling verdriet
dat de tijd niet meer trotseerde
maar zich nu voluit manifesteerde

samen hebben wij alle stekels
verwijderd uit de zere plek
en deze vol liefde weer toegedekt


Zie ook: http://wilmelkerrafels.deds.nl

Schrijver: wil melker, 21 maart 2017


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 151

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)