Netgedichten

netgedicht (nr. 62.395):

Troost

Hoe hoog zijn bergen die men niet kan overwinnen
Hoe diep dalen en ravijnen waar geen bodem is
Hoeveel de redenen die wij als uitvlucht verzinnen
Hoeveel lopen wij door beschuldigingen mis.

Hoe breed rivieren die niet te overbruggen zijn
Hoe ver zijn zeeën die ons van mensen scheiden
Hoeveel hindernissen doorkruisen onze lijn
Hoe nodeloos zijn vele woorden die ons doen lijden.

Hoe troostvol is een blik vol mededogen
Een arm om je schouder, een woord vol begrip
Een vriend waar je altijd op kunt bogen
Als een zon die haalt je uit een dip.