halftwee
Het lichaam is wrakkig en eist zijn rust op
maar het hart is onvervuld, nog even
dwalen mijn ogen langs stoffige schabben,
Kopland en port een genadige nachtwacht.
Dan wordt het echt stil, in het trappenhuis
mager beschenen door de sikkelmaan
hoor ik het ruisende ademen van de huisgenoten,
elkeen tuigt zijn dag af, dat weerbarstig vehikel..
Hoe teder is de nacht die ook mij gauw lokken zal
en balsemt wat alleen de dag zo striemen kon.
Geplaatst in de categorie: psychologie