Netgedichten

netgedicht (nr. 62.417):

Zonnegroet

AMON RA RE

Het scherpe zonlicht is mat geworden
verslijmt tot avondschemering, zwart
als de nacht onder de dikke, zware
dekens van laaghangende wolken
Er is geen droom die wacht, geen nieuwe
werkelijkheid waarin het onmogelijke
bestaanbaar blijkt. De weervrouw voorspelt
storm en regen en aanhoudend te koud
voor de tijd van het jaar. Haar borsten
zien er stevig uit, maar misschien slechts
opgewekt door ingebrachte implantaten
van twijfelachtig materiaal, dat oplost
in vlees en bloed, niet in een oogwenk
maar in de loop van jaren, onverwacht
zoals granieten bergen door weersinvloeden
en het wortelen van steenbrekende planten