lentedag
als mijn handen diep
de grond in gaan, de stenen
raken, die door jaren heen hun
weg omlaag hebben gezocht
het beeld verdringend dat jij daar
verborgen onder aarde ligt
maar vastgeklampt aan het gezicht
dat uit jouw glazen beeld
naar mij gericht- een glimlach geeft
daar leeft jouw liefde
in de grond mijn pijn
het bloed dat uit mijn vinger komt
wil bij je zijn
ik sneed me niet voor niets
Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...dicht.php?fotogedicht=lentedag
Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 2 april 2017
Geplaatst in de categorie: psychologie