Netgedichten

netgedicht (nr. 62.531):

Palmzondag morgen

Met weemoed denk ik aan de tijd
toen we in de tuin van mijn grootouders
palmtakjes plukten - hoe meer hoe liever -
om de volgende dag mee te nemen naar de kerk
en in de namiddag van Palmzondag
naar de velden te gaan
en die op de akkers
te planten.

De geur van die kleine blaadjes
vult nu nog mijn herinnering
en gelukkig wisten we als kind nog niet echt
hoe ze een teken zijn van dood en verloochening,
naast de vreugde van de intocht als Koning,
omdat de Man die met palmtakken werd ingehaald
heel kort daarna als een misdadiger
werd terechtgesteld
omdat Hij liefde voor iedereen proclameerde.

Liefde die altijd weer de kern is
van heel dit bestaan, van heel deze
dwaze en mooie wereld
die weer lentekleren krijgt
en herboren wordt,
telkens en telkens opnieuw.

Schrijver: Adeleyd, 8 april 2017

rosa.olaerts

skynet.be

Geplaatst in de categorie: actualiteit

Palmzondag

herinneringen

pijn en vreugde

3.8 met 5 stemmen

132

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:: Walter Tack
Datum:: 8 april 2017; De zegepalm van de Overwinnaar in de verrijzenis.
Mooi verwoord.

Naam:: Egbert Jan van der Scheer
Datum:: 8 april 2017; Die liefde van die Koning wordt iedere dag weer bewezen in het nieuwe morgenlicht, een gunst van liefde die wij sinds die dag niet verdienen.

Naam:: switi lobi
Datum:: 8 april 2017; Je hebt me Adeleyd, helemaal ontroerd...
Gelukkig is de liefde er, een kern die ondanks de verloochening, zich toch staande weet te houden.
Ook al lijkt het soms van niet.

We moeten anders kijken tegenwoordig, dat is het.

Geef je reactie op deze inzending: