transformatie

binnenkort vertraag ik de tijd
en daal neer ver ten zuiden van hier,
in afzondering, zogezeid

daar spreekt men een andere taal
en dirigeert de koebel nog met enige zwier
het lied van verlichte stilte en donkere nacht
alwaar ik opzoek ga naar mijn verhaal

immers in de schreeuwende verlatenheid
ontmoet de mens zichzelf
ontdoet zich van gelatenheid,
als men dat wil
en duidt, zo mogelijk, iedere verslaafdheid

ik leer dan weer zitten op de grond,
kruipend door woelige gedachten
met ieder een eigenaardig lont en
gehuld in knellende vachten

als ik toekomst wil scheppen
dien ik het gerezen eigenbeeld
opnieuw in helend azijn te deppen
zodat mijn uitzicht wordt vernieuwd
en ademen nieuwe vruchten teelt

beschouwing

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 80