Netgedichten

netgedicht (nr. 62.567):

Het witste wit

ik heb wit gezien
waarvan de schaduw bewoog
toen ik opkeek
wist ik dat het vloog

kon niet naar boven lopen
in banen zonder licht
dacht snel op te stappen
maar had totaal geen zicht

door mijn grote vriend
van boven kon ik het
licht laten doven maar was
ook meteen mijn schaduw kwijt

dan is het witste wit
verdwenen in een wereld
zonder zon en die donkere optie
sluit ik dan meteen maar uit

ik wil graag
de weg begaanbaar maken
in de route naar omhoog
mijn dilemma is helaas te groot