Netgedichten over mystiek

netgedicht (nr. 657):

Licht doorzichtig

ik stap voorzichtig
van steen naar steen
kijk rustig om me heen

de lucht is
licht doorzichtig
geladen met wat zon

er tintelt spanning
van een wachten op
iets dat dadelijk komt

heb mij omgedraaid
zag verleden tijd toen de
jaren werden teruggedraaid

het water stroomde woest
heb hem toen zien vallen
begreep niet hoe ik helpen moest

hij verdween zonder een blik
de schrik verlamde mij
die paniek bleef mij tot heden bij

ik voel nu weer de warme zon
gerustgesteld zie ik mijn herinnering
met het water verder stromen