er is een open en toe gaan van deuren vandaag
in het papier
is er een muur
het houdt de letters
op afstand
woorden die niet geschreven
kunnen worden, woorden die nog nooit
bij elkaar hoorden
zoals - ik mis je -
ik streep ze door
mijn liefste verdriet
is een gesloten toekomst
wellicht wordt dit alleen in poëzie begrepen
zoals een treurwilg die met zijn trieste vlagen
te veel takken torst
en misschien heb ik een teveel aan bomen
gedragen
*
wanneer alles weer voorbij trekt
besef ik dat een heengaan ook een blijven is
Geplaatst in de categorie: psychologie
Hoe wij de dingen dragen komt door de kracht in ons, gelijk de boom ook z'n kracht heeft.
Het gedicht roept emotie op, weer op een bijzondere manier verwoord Kerima.
Ik ga mee in het prachtig vinden en het gevoel dat je oproept.. dat voelt heel dichtbij, ondanks dat ieders persoonlijke verdriet nooit goed aangevoeld of begrepen kan worden... Prachtig!
En een weergaloos mooi einde.