Netgedichten

netgedicht (nr. 62.852):

Trekvogels

Onbereikbaar ver vliegen ze
Met onhoorbare vleugelslagen
kiezen ze gestaag hun weg
Zeilend op verlangen

Weg van een wereld waar
de koude aan de deur klopt
In hun flyers high ijlen ze
naar een zomerse winter

Hoog boven hun oude huizen
laten ze onze aarde los
Ze zweven steeds kleiner
naar een nieuwe oude wereld

Nog slechts leestekens in de verte
schrijven ze in mijn hoofd
Gedachten die komen en gaan
volgens eigen natuurwetten